တစ္ရံေရာအခါ

အၿပင္မွာ မိုးသံတို့ ေတးညီးလုိ့
မိုးၾကိဳးေတြက ၿခံဳခိုတိုက္ခတ္ဖို့ တကဲကဲ

မာတိကာနွစ္ေၾကာင္းထဲနဲ့စာအုပ္
ဘယ္ေလာက္အထိထူနိုင္မလဲ

မထင္မွတ္တဲ့အသက္ရွဴသံၾကားတိုင္း
ဒဏ္ရာေဟာင္းကလက္ခုပ္တီးတယ္

ပဳန္းေအာင္းေနရင္း ငါကုိယ္တိုင္ပဲ ေပ်ာက္သြားမတတ္
နွင္းဆီခ်ိဳခ်ိဳတို့ မိုက္မိုက္မဲမဲ ေၾကြၾကတယ္

နင္ဘယ္ေတာ့ေလာက္ၿပန္မလဲ

ဂစ္တာၾကီးလို ရင္ဘတ္မွာအေပါက္မပါေတာ့
ငါ့အၿပံဳးေတြနင္မၾကားမိေလာက္ဘူး

ေပါက္လြတ္ပဲစားေတြလိုပဲ အိပ္မက္ မက္လိုက္တယ္
ငါ့မ်က္နွာၾကပ္မွာ
ၾကယ္စံုလစံု ေလာကၾကီး ၿပံဳးၿဖီးၿဖီးနဲ့

အရိပ္

တရွိဳက္မက္မက္ မ်က္လံုးစံုမွိတ္လိုက္တယ္
ငါ့ကိုယ္ငါၿပန္ရွာရင္း ရင္ေမာရတယ္
လိုခ်င္တာေတြထဲ မွာ ကိုယ္တိုင္ ညပ္ပါသြားသလား

ဂီတသမားတိုင္းမနူးညံ့ဘူး ခ်စ္သူ
သူတို့ကေၿပာတယ္
ကုလားမနုိင္ရခိုင္မဲ တဲ့
ကုလား ကိုမနိုင္ရင္ ေနပါေစ
ကိုယ့္ကိုယ္ ကို အရင္ နုိင္ပါရေစ

ဟိုဆရာၾကီးေၿပာသလိုေပါ့
ေနရာမွားရင္ အညစ္အေၾကးတဲ့

ခ်ိန္ခြင္ေတာင္
လ နဲ့ ကမာၻၾကား မ်က္နွာလိုက္ဖူးတယ္
အတိုင္းအတာေတြနဲ့ လုပ္ထားတဲ့ ငါမွမဟုတ္တာ
နင္ေၿပာသမွ် ေခါင္းညိွပ္မိတယ္ ရြဲ့ရြဲ့ေစာင္းေစာင္း

အလင္းထဲကို ေၿပးထြက္ခါမွ မိုးၾကိဳးပစ္ခ်ိန္နဲ့ ၾကံဳသြားတယ္